Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Τώρα τελευταία όλο και πιο έντονα με αφορμή διαφόρα θρησκευτικά γεγονότα στη χώρα μας, όπως για παράδειγμα, η M. Eβδομάδα, η μεταφορά του Αγίου Φωτός, διάφορα προσκυνήματα Αγίων της Ορθοδοξίας και πρόσφατα η μεταφορά των λειψάνων της Αγ. Βαρβάρας, βρίσκουν ευκαιρία διάφοροι επώνυμοι και ανώνυμοι να εκδηλώνουν την απέχθειά τους για την «θρησκοληψία» και τον «φανατισμό» των Χριστιανών.

Όλοι αυτοί, αφού αναλύσουν με πάθος όλο το «οπισθοδρομικό» και απαράδεκτο για αυτούς «φαινόμενο», από πλευρά κοινωνική, πολιτική, ακόμα κι οικονομική, στο τέλος με μένος στρέφονται κατά του ίδιου του Χριστού κι αν δεν το πράττουν με εμφανή τρόπο, αφήνουν με υπαινιγμούς να φανεί το πόσο ξεπερασμένο είναι να πιστεύεις σε κάτι τόσο παλιό κι ανύπαρκτο, ενώ ο κόσμος έχει προχωρήσει προς την πρόοδο και την επιστήμη. Μάλιστα καταλήγουν, πως αυτή είναι η αιτία που δεν πρόκειται ποτέ να προκόψουμε ως κράτος κι οδεύουμε προς την καταστροφή!

Όλοι αυτοί βέβαια ξεχνούν, πως το γεγονός ότι υπάρχει αυτό το κράτος που λέγεται Ελλάδα και μπορούν σήμερα να κάθονται στις χλιδάτες καρέκλες και να μιλάνε λέγοντας ότι θέλουν, οφείλεται σε κάποιους Έλληνες, που αγωνίστηκαν με πίστη στο Χριστό μέσα στην καρδιά τους και τη δύναμη που τους έδωσε Αυτός, για να μπορέσουν περνώντας δια πυρός και σιδήρου, να αναστήσουν ένα Έθνος που όλοι το θεωρούσαν νεκρό.
Όμως όλα αυτά είναι ξεπερασμένα και ξεχασμένα και τώρα μπορούν να λένε ότι θέλουν, με την ανοχή όλων των υπολοίπων, που είτε δε νοιάζονται, είτε δε μιλούν.
Άραγε τι είναι χειρότερο; Το να μη σε νοιάζει ή το να μη μιλάς;

Δυστυχώς και στις δυο περιπτώσεις η ευθύνη που μας βαρύνει όλους ως Έλληνες είναι πολύ μεγάλη. Διότι, ενώ για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα οδεύουμε σε καταστροφική πορεία, δε θέλουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα κι από την άλλη, κανένας από εμάς δεν μιλάει, γιατί ποιος έχει όρεξη να μαλώνει και να ασχολείται με οτιδήποτε, πόσο μάλλον με τον Χριστό, που δεν είναι δα και κανένα σοβαρό ζήτημα για να έρθει κάποιος σε αντιπαράθεση με οποιονδήποτε!

Τώρα είναι όμως η στιγμή που δεν πρέπει να σιωπά αυτός που ξέρει, ότι το παιχνίδι είναι στημένο γύρω του. Και μάλιστα σε μια εποχή που το παιχνίδι της εξαπάτησης και της διαστρέβλωσης της αλήθειας έχει κορυφωθεί. Σε όλα τα επίπεδα, αρχίζοντας από την ιστορική πραγματικότητα και προχωρώντας στην Αλήθεια του Χριστού, οι κοσμοκράτορες του αιώνος τούτου δεν αφήνουν τίποτα, χωρίς να του επιτίθενται, για να το στρεβλώσουν και να το αλλάξουν, από άσπρο σε μαύρο κι από μέρα σε νύχτα.
Κι αυτό το παιχνίδι της διαστρέβλωσης το ξέρουν πολύ καλά κι οποιαδήποτε φωνή αντισταθεί και μιλήσει για το Χριστό και πει την Αλήθεια, αν δεν μπορούν να την αντικρούσουν, προσπαθούν να την χλευάσουν. Φτάνει να μην ακούγεται ότι την ελπίδα μας την έχουμε στον Χριστό και μόνο Αυτός μπορεί να μας βοηθήσει, όπως το κάνει πάντοτε και για τον καθένα προσωπικά, αλλά και για την πατρίδα μας. Να Τον ξεχάσουμε και να μη μιλάμε για Αυτόν.

Ο Χριστός όμως μας το είπε πως:
Λουκ. 21,17 «καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου·»
Λουκ. 21,19 «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.»
Ιωάν. 8,12 «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.»

Ευτυχισμένοι λοιπόν όσοι χλευάζονται επειδή μιλούν για το Χριστό. Με την παρρησία και την υπομονή τους σώζουν την ψυχή τους. Αυτοί, που σε πείσμα της ξέφρενης διαγραφής της μνήμης και της πίστης στο Χριστό, από το δαιμονικό κατεστημένο, επιμένουν να Τον αγαπούν και να Τον ομολογούν, αυτοί δε θα γνωρίσουν καταστροφή και θάνατο, αλλά θα έχουν το Φως της Ζωής.

Η Ελλάδα είχε πάντα μέσα της το Φως το Αληθινό. Κι αυτό δεν είναι το φως του πολιτισμού, που μας λένε συνεχώς, αλλά το Φως του Αληθινού Τριαδικού Θεού. Με τη λάμψη αυτού του Φωτός διέπρεψε σε όλες τις επιστήμες και τις τέχνες του ψεύτικου αυτού κόσμου. Αυτό το Αληθινό Φως την κάνει να υπάρχει ακόμα και σήμερα, ένα Φως που δε σβήνει, ούτε ξεχνιέται στην Ελλάδα. Αυτοί που δεν ξεχνούν Τον Αληθινό Θεό είναι αυτοί που θα σωθούν.

ΠΗΓΗ: prisonplanet.gr