The Evolution of Multicultural Iconography” - Του BaronBodissey / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Ο τίτλος ακούγεται σαν πρόκειται για μια ερευνητική εργασία. Λοιπόν, κατά κάποιον τρόπο είναι – αν και δεν θα δείτε υποσημειώσεις ή επιστημονικά σχόλια, γιατί δεν ξέρω πού βρήκα αυτές τις εικόνες
Μερικές φορές, σε μια αναζήτηση χρησιμοποιώντας λέξεις-κλειδιά – όπως "πολυπολιτισμικό" (“multicultural”), "διαφορετικότητα"(“diversity”), "ανοχή" (“tolerance”), "χωρίς αποκλεισμούς"(“inclusive”), "εμπλουτίσει" (“enrich”) και "εθνοτικές"(“ethnic”) σε διάφορους συνδυασμούς – ανακαλύπτω ένα τεράστιο κοίτασμα οπτικού goodthink, και πολιτικώς ορθής απεικόνισης από σελίδα σε σελίδα. Ας προχωρήσουμε να δούμε το ζαχαρένιο ουράνιο τόξο της Πολυπολιτισμικής εικονογραφίας,.
Ιδού η συλλογή. Αυτές οι εικόνες αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό δείγμα του τι υπάρχει εκεί έξω και σας περιμένει να κάνει το εκφυλισμένο μυαλό σας να σκέφτεται «σωστά».
 |
| Multicultural Joy |
Τα πρώτα σημάδια για το τι είναι τώρα γνωστό ως πολυπολιτισμικότητα άρχισαν να εμφανίζονται στα τέλη του 1950 και στις αρχές του 1960, κατά την διάρκεια της τρέλας του“Think Ethnic” που έπεσε σαν κύμα στην δυτική κουλτούρα, υπό την καθοδήγηση beatσυγγραφέων, αφηρημένων καλλιτεχνών, folk μουσικών και άλλων. Θυμάμαι τις παλιές απεικονίσεις του "μικρού κόσμου"(“small world”) με παιδιά από διάφορες εθνοτικές ομάδες που, πενήντα χρόνια από τότε, έχουν γίνει πανταχού παρούσες. Δείχνουν ένα χάρτη ή μια υδρόγειο σφαίρα με παιδιά διαφόρων εθνικοτήτων να στέκονται πάνω σε ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι γης. Το Μεξικανάκι φορούσε ένα σάλι και η Γιαπωνεζούλα ένα κιμονό. Το Εσκιμωάκι στεκόταν μπροστά από το ιγκλού του κρατώντας ένα καμάκι. Αλπικού τύπου παιδιά φαίνονταν με παραδοσιακές στολές. Εκείνες τις ημέρες η εικόνα με τον Αφρικάνο να κρατάει ένα δόρυ και να έχει ένα κόκαλο στη μύτη, ήταν ήδη ξεπερασμένη.
Μια πιο πρόσφατη έκδοση του "μικρού κόσμου" είναι η εξής:
 |
| Ο "μικρός κόσμος" με στολές |
Αυτή η εικόνα θα ήταν ιδεολογικά ύποπτη για τα πρότυπα του 2014. Δείτε για παράδειγμα, το παιδί από τη Χαβάη με φούστα. Για να εξαλειφθούν τα «εθνικά στερεότυπα» η προτιμώμενη λύση είναι να ντυθούν όλα τα παιδιά με τα ίδια ρούχα οπότε θα ξεχώριζαν μόνο από το χρώμα του δέρματος.
 |
| Ο "μικρός κόσμος" χωρίς στολές |
Και εδώ είναι μια έκδοση με χάρτινες κούκλες. Στην ιερή τους ποικιλομορφία είναι όλα φτιαγμένα από το ίδιο υλικό και όλα φαίνονται ακριβώς το ίδιο:
Τώρα ας περάσουμε στο πεδίο των προσεκτικά τραβηγμένων φωτογραφιών. Αυτές εκπροσωπούνται ευρέως σε πανεπιστήμια, εγχειρίδια της κυβέρνησης και έντυπα εταιριών. Κάθε φορά που μπαίνω σε τράπεζα, παρατηρώ προσεκτικά τις πολυπολιτισμικές αφίσες για τα δάνεια και τους λογαριασμούς ταμιευτηρίου.
Εδώ είναι μια συλλογή από ποικιλία προσώπων όλων των ηλικιών που συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν την «ενότητα-στην-ποικιλομορφία» ("Unity in Diversity") με καθησυχαστικά, καλοσυνάτα και χαρούμενα πρόσωπα:
 |
| Multicultural πολίτες όλων των ηλικιών |
Και εδώ είναι μια ελαφρώς διαφορετική ομάδα, σαφές ότι βρίσκονται σε χώρο εργασίας με δημογραφικό κέντρο βάρους κάπου στη “Γενιά της Χιλιετίας” (Millennials: όσοι γεννήθηκαν μεταξύ του '80 και του 2000 και τώρα αποτελούν δυνητικά την πιο παραγωγική ομάδα):
 |
| Πολυπολιτισμική ομάδα εργαζομένων σε γραφεία, κυρίως νέοι |
Σε όλα τα ανωτέρω παραδείγματα, μία πλευρά της πολυμορφίας λείπει αισθητά: το χιτζάμπ, η ισλαμική μαντίλα. Κάθε φορά που εμφανίζεται κάποιο άτομο αραβικής προέλευσης, αντιπροσωπεύεται από μουσουλμανικές ενδυμασίες, όπωςburnoose και jalabiya, αν είναι άντρας. Άλλες επιλογές είναι τοτουρμπάνι, το φέσι, κλπ..
Αυτή είναι μια “μη-inclusive” κατάσταση και είναι αρκετά «σεξιστική» αν το σκεφτείτε. Αλλά τώρα αρχίζει να αλλάζει. Αν και οι εξιδανικευμένες ομάδες εργαζομένων είναι ακόμη χωρίς πέπλο, οι σχολικές ομάδες είναι ένα άλλο θέμα.
Το συγκεκριμένο είδος της Πολυπολιτισμικής εικονογραφίας που εκπροσωπείται παρακάτω είναι μια ρύθμιση που έχω ονομάσει "κεφαλο-τροχός". Τυπικά, περιλαμβάνει ομάδες δημοτικού σχολείου, γυμνασίου ή φοιτητές που βρίσκονται στο έδαφος, όπως οι ακτίνες ενός τροχού με τα κεφάλια τους στο κέντρο:
Παρατηρήστε την πιο πρόσφατη εξέλιξη του κεφαλο-τροχού, όπως φαίνεται σε αυτή τη φωτογραφία:
Χρησιμοποιείται για να προβάλει πλάνα «διαφορετικότητας» μαθητών γυμνασίου με τυπική δυτική εμφάνιση:
Όντας τα μαντιλοφορεμένα κορίτσια όλο και πιο συχνά περιλαμβάνονται σε προσεκτικά τοποθετημένα Πολυπολιτισμικά πλάνα σχολείου:
 |
| Πολυπολιτισμική σχολική ομάδα, με μαντίλες |
Και δεν είναι μαντίλα αυτή στο μικρό καφέ κορίτσι στη δεξιά πλευρά αυτής της - αλά Montessori εκπαιδευτικού συστήματος - έκδοσης του «μικρού κόσμου»;
Αυτές οι πρόσφατες φωτογραφίες γυναικών με χιτζάμπ, συμπεριλαμβανομένων πολύ νεαρών κοριτσιών, είναι ένα σημάδι που μας δείχνει το σύστημα, ότι το χιτζάμπ έχει πλέον εισαχθεί στις δυτικές κοινωνίες. Οι μουσουλμάνοι έχουν εργαστεί επιμελώς τις τελευταίες δεκαετίες για να επαναφέρουν το πέπλο, ως έκφραση «των δικαιωμάτων των γυναικών», έτσι ώστε πλέον, κάθε «μοντέρνα» σχολική ομάδα ή αθλητική ομάδα απαγορεύει να κάνουν «διακρίσεις».
Για εκείνους που επιθυμούν να δημιουργήσουν τη δική τους εγκεκριμένη από τον ΟΗΕ Πολυπολιτισμική τέχνη, τα μολύβια αυτά είναι ένα απόλυτο must:
 |
| Πολυπολιτισμικά κραγιόνια |
***************
Η φυσική αντίδραση στην Πολυπολιτισμική εικονογραφία είναι μια ενστικτώδης αίσθηση απέχθειας και αποστροφής. Όταν βλέπω αυτές τις εικόνες, θέλω απλώς να ξεφύγω από αυτές, να επιστρέψω σε έναν κόσμο που είναι υγιής και φυσιολογικός.
Η αποστροφή μου για αυτές τις φωτογραφίες καθοδηγείται από μια βαθιά οργή για την απίστευτη αναλήθεια τους. Είναι ψεύτικες. Είναι ανόητες. Δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Για να υπογραμμιστεί η ψευδολογία αυτών των εικόνων, ρίξτε πάλι μια ματιά στην φωτογραφία με αυτές τις έφηβες με το τζιχάμπ στο «κεφαλο-τροχό». Σοβαρά, πιστεύετε ότι μια μουσουλμανική οικογένεια - που απαιτεί τα κορίτσια τους να φορούν το πέπλο - θα επέτρεπαν τα κορίτσια τους να ξαπλώσουν στο έδαφος τόσο κοντά με νεαρούς με τους οποίους δεν έχουν συγγένεια, ειδικά εάν είναι «άπιστοι»; Δεν θα τους το επέτρεπαν. Πατέρες, θείοι και αδελφοί θα τις τιμωρούσαν αν το έκαναν, και ίσως και να τις σκότωναν. Έχουμε δει πάρα πολλές τραγικές ιστορίες αυτής της τάσης σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδά, Αυστραλία, Δανία, Γερμανία και άλλες δυτικές χώρες.
Εν ολίγοις: οι εικόνες αυτές δεν τίποτα άλλο παρά ολέθρια, επικίνδυνα ψέματα.
Κανείς, ούτε καν οι άνθρωποι που κατασκεύασαν αυτά τα “οπτικά τραβεστί” πιστεύουν ότι αντανακλούν τον κόσμο που ζούμε. Οι πραγματικοί άνθρωποι – ακόμα και οι φανατικοί της πολιτικής ορθότητας – τείνουν να συναναστρέφονται με άτομα του δικού τους είδους. Όταν αναγκάζονται από τις περιστάσεις να κάνουν συντροφιά με την «διαφορετικότητα», δεν είναι «άνετοι» με ένα υπερβολικά πλατύ χαμόγελο. Είναι ευγενικοί μεν, αλλά συγκρατημένοι και έχουν το… νου τους. Κρατούν μια σαφή απόσταση.
Η πραγματική συντροφικότητα μπορεί μόνο να προέλθει - αν έρθει ποτέ - μετά από μήνες ή χρόνια στενής γνωριμίας, όταν αποδειχθεί πλήρης εμπιστοσύνη. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να γεφυρωθεί η ενστικτώδης απέχθεια που ο καθένας αισθάνεται για συνανθρώπους του με ευρέως διαφορετικό γονότυπο.
Έτσι, ποιος είναι ο σκοπός αυτής της ιδανικής Πολυπολιτισμικής κουταμάρας;
Η Πολυπολιτισμική εικονογραφία μας παρουσιάζει αυτό που οKonrad Lorenz ονόμασε “supernormal sign stimuli” («υπερφυσικό σημάδι ερεθισμάτων»). (Κόνραντ Λόρεντς: 1903-1989, Αυστριακός ζωολόγος, ηθολόγος και ορνιθολόγος που έκανε σημαντικές μελέτες σχετικά με την συμπεριφορά των ζώων). Δηλαδή, μια οπτική αναπαράσταση μιας κατάστασης η οποία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, αλλά στην οποία έχουμε προγραμματιστεί να ανταποκριθούμε ακόμα πιο έντονα από ό, τι θα κάναμε στην πραγματικότητα. Οι κατασκευασμένες εικόνες Πολυπολιτισμικών ομάδων προορίζονται να μας γεμίζουν με μια τεχνητή αίσθηση «ζεστής αγάπης» και «καλής αδελφοσύνης». Υποτίθεται ότι έτσι πρέπει να αισθανόμαστε πιο έντονα από ό, τι κάνουμε στα πλαίσια της δικής μας οικογένειας και κοινότητας.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των υπερφυσικών σημαδιών ερεθισμάτων στο ζωικό βασίλειο και εκείνων που αναδεύονται από τις ταξιαρχίες προπαγάνδας της πολιτικής ορθότητας είναι ότι τα πρώτα είναι ενστικτώδη και έχουν γενετική βάση, ενώ τα δεύτερα κατασκευάζονται και επιβάλλονται απ’ έξω. Αντιπροσωπεύουν την προσπάθεια να παρακάμψουν τον ενστικτώδη προγραμματισμό μας που μας λέει ότι είμαστε πιο ευτυχισμένοι και πιο ασφαλείς ανάμεσα στους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε την μεγαλύτερη δυνατή διατομή του γονιδιώματός μας. Επιδιώκει να μας κάνει κάτι που δεν είμαστε.
Πόσο καλά δουλεύει όλο αυτό;
Ο καλύτερος τρόπος για να το μάθουμε είναι να ρωτήσουμε τουςMillennials. Απορροφούν όλη αυτή την υπονομευτική εικονογραφία από τότε που οι μαμάδες τους, τους παρέδωσαν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς όταν φορούσαν ακόμα πάνες* .
***************
Μια τελική σκέψη για την Πολυπολιτισμική εικονογραφία:
Είκοσι ή τριάντα χρόνια πριν, τα πολυπολιτισμικά memes(‘μιμίδια’, τρόποι συμπεριφοράς που αντιγράφονται) συνοδευόταν από την εικόνα με το "ουράνιο τόξο". Η τάση αυτή προήλθε από τον Jesse Jackson και την ‘Rainbow PUSH Coalition’ πίσω στη δεκαετία του 1970. Η υποθετική ιδέα ήταν ότι όλοι οι άνθρωποι από διαφορετικά χρώματα θα έρθουν κοντά και θα είναι σαν ένα ουράνιο τόξο.
Ωστόσο, το ουράνιο τόξο εμφανίζεται σπάνια στα multicultiεικονίδια τώρα. Ο λόγος; Αφομοιώθηκε με επιτυχία από τις ομάδεςLGBT και το κίνημα "Pride". Όλοι έχουν δει τις παρελάσεις “Pride” όπου σημαίες και πανό με το «ουράνιο τόξο» συνοδεύουν φρικιά με δερμάτινα και τρανσέξουαλ. Μάλλον αυτό δεν είναι εκείνο που θέλουμε οι άνθρωποι να συνδέσουν με τα χαριτωμένα μας μικρά Multicultural παιδιά του νηπιαγωγείου.
* ΚΟ: Μια εντελώς «απαράδεκτη» μελέτη δείχνει ότι τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας αισθάνονται πιο άνετα να παίζουν με παιδιά παρόμοιας εθνοτικής καταγωγής και ότι στην πραγματικότητα τείνουν να αισθάνονται εχθρικά προς τα παιδιά που έχουν διαφορετικό εθνοτικό υπόβαθρο. Φυσικά αποκλείεται να είναι η πολυπολιτισμικότητα το "λάθος". Το σφάλμα είναι όλο των μικρών παιδιών. Διάβασε: ΚΑΝΑΔΑΣ: Ανακάλυψαν «ρατσισμό» στα παιδιά του νηπιαγωγείου
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
0 σχόλια