Πάλι προκαλεί ο Νίκος Δημου από το "Ποτάμι",πιάνοντας αυτή τη φορά, τον κλήρο και το "Άγιο Φως". Ο άνθρωπος προσπαθεί να χτυπήσει όλους τους ελληνικούς μύθους και να ξεγυμνώσει την ελληνική παράδοση.
Το άρθρο του Νίκου Δήμου έχει ήδη προκαλέσει την αντίδραση της Αρχιεπισκοπής αλλά και του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου, αφού σε αυτό κάνει λόγο για "δήθεν Αγιο Φως" , ενώ δίνοντας τον ορισμό του αντικληρικού τονίζει:
«...Ο αντικληρικός δεν είναι απαραίτητα άθεος, ούτε καν εναντίον της θρησκείας. Είναι εναντίον του κλήρου – δηλαδή αντίθετος με τους τρόπους και τις πρακτικές της εκκλησίας. Στην ακρότατη περίπτωση και εναντίον της ύπαρξής της. Μπορεί να την θεωρεί περιττή. Δεν χρειάζεται μεσολαβητές ανάμεσα στον εαυτό του και τον Θεό. Δύναται να είναι κανείς πιστός Χριστιανός χωρίς μητροπολίτες, εικόνες, καντήλια και εξαπτέρυγα. Ίσως μάλιστα να είναι πιο σωστός αυτός που ακολουθεί απλώς την Επί του Όρους Ομιλία.»
Ο κ. Δήμου λέει ότι τόσο ο αντικομμουνισμός όπως και ο αντικληρικισμός θεωρούνται ως αντιδραστικές και δογματικές τοποθετήσεις.
Όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός
Όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός
Γράφει: «...Στις τελευταίες δεκαετίες, έφτανε να κολλήσεις σε κάποιον την ετικέτα του «αντικομουνιστή» για να τον εξουδετερώσεις παρομοιάζοντάς τον με φασίστα. Πράγμα που κατά κόρον έκανε το ΚΚΕ.
Στην πραγματικότητα ούτε αντιδραστικές, ούτε δογματικές είναι. Αντίθετα, είναι προοδευτικές και φιλελεύθερες. Και ιδού γιατί:
Ο αντικληρικός δεν είναι απαραίτητα άθεος, ούτε καν εναντίον της θρησκείας. Είναι εναντίον του κλήρου – δηλαδή αντίθετος με τους τρόπους και τις πρακτικές της εκκλησίας. Στην ακρότατη περίπτωση και εναντίον της ύπαρξής της. Μπορεί να την θεωρεί περιττή. Δεν χρειάζεται μεσολαβητές ανάμεσα στον εαυτό του και τον Θεό. Δύναται να είναι κανείς πιστός Χριστιανός χωρίς μητροπολίτες, εικόνες, καντήλια και εξαπτέρυγα. Ίσως μάλιστα να είναι πιο σωστός αυτός που ακολουθεί απλώς την Επί του Όρους Ομιλία.
Στην πραγματικότητα ούτε αντιδραστικές, ούτε δογματικές είναι. Αντίθετα, είναι προοδευτικές και φιλελεύθερες. Και ιδού γιατί:
Ο αντικληρικός δεν είναι απαραίτητα άθεος, ούτε καν εναντίον της θρησκείας. Είναι εναντίον του κλήρου – δηλαδή αντίθετος με τους τρόπους και τις πρακτικές της εκκλησίας. Στην ακρότατη περίπτωση και εναντίον της ύπαρξής της. Μπορεί να την θεωρεί περιττή. Δεν χρειάζεται μεσολαβητές ανάμεσα στον εαυτό του και τον Θεό. Δύναται να είναι κανείς πιστός Χριστιανός χωρίς μητροπολίτες, εικόνες, καντήλια και εξαπτέρυγα. Ίσως μάλιστα να είναι πιο σωστός αυτός που ακολουθεί απλώς την Επί του Όρους Ομιλία.
Αλλά και ο αντικομουνιστής δεν είναι απαραίτητα αντίθετος με τις απόψεις του Μαρξ. Απλώς μπορεί να μην συμφωνεί με το μεταγενέστερο κλειστό Δόγμα (π.χ. του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού) ή με το μονολιθικό, ασάλευτο και αυταρχικό κόμμα.»
Αναφέρεται βέβαια και στην υπόθεση Μπαλτάκου λέγοντας ότι ο δογματισμός του συγκεκριμένου ανθρώπου «...είναι απλώς το σύμπτωμα αντίθετου ιδεολογικού καρκινώματος. Κάποιος που είναι αντικομουνιστής επειδή είναι φασίστας, απλώς αλλάζει ένα δόγμα με άλλο – αλλά δεν είναι ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος. Ενώ για μένα αυτά τα δύο «αντί-», μπορεί να είναι βήματα απελευθέρωσης.»
Και καταλήγει: «Όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα – και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς.»
Ας απαντήσουμε σε μερικά από αυτά. Ο κλήρος με όλα τα καλά και τις αδυναμίες του έχει έναν συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης. Την προστασία της Ορθοδοξιας από "έντεχνες" αλλαγες από διάφορους επιτήδειους νεοταξίτες, οι οποίοι "στρογγυλεύοντας" και αλλάζοντας παραδόσεις, ακόμα και προτάσεις ολόκληρες στην Αγία Γραφή (κάτι που έυκολα θα γίνεται όταν όλα τα βιβλία θα γίνουν ηλεκτρονικά, και μέσω του νόμου Βενιζέλου περί κατάσχεσης βιβλίων άνω των 100 ετών, σύντομα δεν θα υπάρχει η αρχική μορφή πολλών βιβλίων αφού θα τα αλλάζουν κατά το δοκούν όπως τους συμφέρει) θα μπορέσουν σιγά-σιγά ή και πολύ γρήγορα, να εξομοιώσουν τις θρησκείες να τις κανουν μια Πανθρησκεία, και μεσω αυτής να δημιουργήσουν ένα Παγκόσμιο Κράτος με παγκόσμιους θεσμους.
Ακόμα κι αν το Άγιο Φως κάποιοι δεν το πιστεύουν δεν παύει να είναι μια παράδοση με την οποια έχουμε συνδυασει το Πάσχα, μια γιορτή που για μας σημαίνει εκτός από θρησκεία και οικογενειακές αναμνήσεις. Ο Ν.Δήμου προφανώς θελει να τα στερήσει αυτά από τον κόσμο, για να έχει όσο το δυνατόν λίγότερες ρίζες με τον τόπο αυτό.
Οι εικόνες πάλι, αφού τον ενοχλούν και αυτές, είναι μέσον για να επικεντρωθεί καποιος στο Θείο. Κανείς δεν λατρεύει τις εικόνες, όπως και οι Αρχαίοι δεν λάτρευαν τα αγάλματα, παρότι ψευδώς κάποιοι το ισχυρίζονται.
Όσο για τον κλήρο, να θυμίσουμε τον δεύτερο "Λεωνίδα" τον Παπαφλέσσα, αλλά και ότι χάρις τον κλήρο σώθηκε ο Ελληνισμός στα χρονια της Τουρκοκρατίας, που κράτησε ζωντανή τη γλώσσα και την θρησκεία.
Καλή η πίστη γενικά στη Θεία Δύναμη, αλλά το πως την αντιλαμβάνεσαι είναι και εθνικό χαρακτηριστικό σε κάθε τόπο, προφανως ο Ν.Δήμου επιθυμεί μια γενικοποίηση της πίστης ώστε να γενικοποιηθούν και τα εθνικά χαρακτηριστικά, και να γίνουμε όλοι Ευρωάτλαντες, με πολλά περίπου και πολλές γενικότητες.
0 σχόλια