Τον Απρίλιο του 1941 εκδόθηκε στην Ιερουσαλήμ, στα εβραϊκά και στα αγγλικά, ένα βιβλίο 2.000 σελίδων με τίτλο «Η Βίβλος στα χέρια των Δημιουργών της» (‘The Bible in the Hands of itsCreators’). Ο συγγραφέας του ονομαζόταν Moses Guibbory, Εβραίος από τη Ρωσία, ο οποίος ισχυριζόταν ότι είναι ο «Μεσσίας». Στο βιβλίο επιτίθεται με σφοδρότητα στον Ιησού Χριστό και τους χριστιανούς, αναφέρει δε ότι ο Χριστός ήταν ο "Σατανάς".
Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας ομολογεί στην σελίδα 1877, είναι Εβραίος της Ρωσίας που ήλθε στο Ισραήλ με «αποστολή» να δημοσιεύσει το βιβλίο του. Υπόσχεται δε ότι μια μέρα οι συμπατριώτες του θα εξορίσουν όλους τους Χριστιανούς από τις δικές τους πατρίδες, ώστε να γευθούν και αυτοί το τι δοκίμασαν επί 2.000 χρόνια οι Εβραίοι.
Ο Moses (Μωυσής) Guibbory γεννήθηκε στην Ουκρανία – που τότε ήταν μέρος της τσαρικής Ρωσίας, το 1899. Ο πατέρας του πέθανε ενώ γυρνούσε από την Συναγωγή, από καρδιακή προσβολή όταν ο Μωυσής ήταν οκτώ ετών. Πέντε χρόνια αργότερα, ο νεαρός Μωυσής εγκατέλειψε τη μητέρα του και το σπίτι της αδελφής του. Ήταν δεκατριών ετών.
Μετά από μια σύντομη παραμονή στην Τουρκία, πήγε στην Παλαιστίνη, όπου βρήκε ένα νέο σπίτι στο "Σπήλαιο του Συνεδρίου" στη βόρεια πλευρά της Ιερουσαλήμ. Ο Guibbory άρχισε να διαδίδει ότι τον είχαν συλλάβει στην Ρωσία ως κατάσκοπο, τον ανάγκασαν να σκάψει τον τάφο του και τον πυροβόλησαν. Εκείνος έπεσε στον τάφο νεκρός, αλλά... αναστήθηκε από τους νεκρούς και μετά σκότωσε τους φρουρούς και διέφυγε τη νύχτα. Ταλαιπωρημένος και εξαντλημένος περπατούσε μέσα στο χιόνι και διασώθηκε από έναν παλιό ασκητή. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, ο Guibbory ανακοίνωσε ότι ήταν ο «Μεσσίας» και μερικοί άνθρωποι άρχισαν να τον πιστεύουν, αφού είχε καταφέρει να προβλέψει έναν ισχυρό σεισμό.
Άρχισε να αποκαλεί τον εαυτό του «ο Κύριος του Σύμπαντος», «η τελευταία Ενσάρκωση του Ιεχωβά», ο «Ποιμένας» και ο «Νέος Μωυσής». Όλα αυτά τα στήριζε με σχόλια που έκανε από τις Ιερές Γραφές, οι οποίες υποτίθεται «αποδείκνυαν» ότι όλοι οι προφήτες είχαν προβλέψει τον δικό του ερχομό σε αυτόν τον κόσμο. Όλα αυτά τα σχόλια τον οδήγησαν να γράψει το βιβλίο «Η Βίβλος στα Χέρια των Δημιουργών της» (‘The Bible in the Hands of itsCreators’). Το κείμενο αυτό ο Guibbory το υπαγόρευε σε έναν μαθητή του και γραμματέα του, τον David Horowitz. Μετά την ολοκλήρωση του έργου, ο Guibbory «έχρισε» τον βοηθό του «Μεσσία, Υιό του Δαβίδ» (1932).
Μετά την αναχώρησή του από το Σπήλαιο του Συνεδρίου, έκανε οικογένεια και έζησε στην Ιερουσαλήμ. Μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1943, αφού ήρθε σε ρήξη με τον Horowitz. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, προσπάθησαν να τα βρουν πάλι, αλλά συμφιλίωση ποτέ δεν υπήρξε.
Έκανε μια δεύτερη οικογένεια στο Norwalk του Connecticut και συνέχισε το έργο του, έχοντας την διαποίμανση μιας μικρής ομάδας οπαδών του. Πέθανε τον Ιούνιο του 1985 από φυσικά αίτια, αφήνοντας οκτώ παιδιά.
Ο David Horowitz (1903–2002) έγινε ο γνωστός διπλωμάτης ο οποίος κατάφερε να εξασφαλίσει την αναγνώριση του Ισραήλ ως ανεξάρτητο κράτος από αρκετές χώρες το 1948. Είχε στενή συνεργασία με τον Δαβίδ Μπεν Γκουριόν. Ο Horowitz υπήρξε θερμός σιωνιστής από τα νιάτα του και μετά τον χωρισμό του με τον «Μεσσία» Guibbory ίδρυσε την δική του οργάνωση που ονόμασε ‘United Israel World Union’, μια οργάνωση που χαρακτηρίστηκε «μια συναγωγή χωρίς τοίχους» που σκοπό έχει «την εξάπλωση μιας «οικουμενικής ιουδαϊκής πίστης». Αργότερα εργάστηκε για τα Ηνωμένα Έθνη και έγινε έμπιστος των Γ. Γ. του ΟΗΕ Dag Hammarskj και U Thant (Ου Θαντ), ενώ για χρόνια ήταν ο εκδότης του τριμηνιαίου ενημερωτικού δελτίου του Συνδέσμου Ανταποκριτών των Ηνωμένων Εθνών.
- Σημειώνεται ότι και οι δύο αυτοί γενικοί γραμματείς του ΟΗΕ ήταν αποκρυφιστές ‘new agers’. Ο Σκανδιναβός Dag Hammarskjοld, (φωτο), ήταν μυημένος στην αποκρυφιστική - χριστιανίζουσα τάση του φιλοσόφου Teilhard de Chardin και πίστευε ότι «η εσωτερική μύηση είναι το υπέρτατο κλειδί για το γήινο πεπρωμένο μας στον χώρο και τον χρόνο». Είχε κυκλοφορήσει υπό την αιγίδα του φυλλάδιο, σχετικά με το Κέντρο Διαλογισμού το οποίο βρίσκεται στο κτίριο του Οργανισμού στη Νέα Υόρκη, που έλεγε ότι «ο υπερφυσικός βωμός από μαγνητίτη στο εσωτερικό του είναι αφιερωμένος στον Θεό που ο άνθρωπος λατρεύει με πολλά ονόματα και πολλές μορφές». Ο δε Ου Θαντ ήταν Βουδιστής - εσωτεριστής που είχε στόχο τη δημιουργία του «Ναού της Κατανόησης», γνωστού σαν «Ηνωμένα Έθνη των Θρησκειών του Κόσμου». Το 1973 δημιούργησε την ΜΚΟ «Planetary Citizens» (Πλανητικοί Πολίτες), σε συνεργασία με έναν γνωστό ακτιβιστή του κινήματος New Age, τον Donald Keys, με σκοπό την εξάπλωση του νεογνωστικισμού. - Διάβασε: Ο Αποκρυφιστικός Χαρακτήρας του Ο.Η.Ε.
Ο Horowitz (φώτο), έγραψε το 1953, το βιβλίο “State in theMaking” (‘Κράτος στα Σκαριά’), στο οποίο εξιστορούσε τη συμβολή του στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.
 |
| Ο Horowitz στον ΟΗΕ |
Ο Horowitz λειτούργησε ως "ανεπίσημος" Σιωνιστικός λομπίστας και επηρέασε τις ψήφους τριών κρίσιμων κρατών της Κεντρικής Αμερικής στην ψηφοφορία του ΟΗΕ για τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης στις 29 Νοεμβρίου 1947. Επικοινωνούσε, επίσης, έμμεσα, με τον Αμερικάνο Πρόεδρο Τρούμαν, μέσα από ένα από τους κύριους βοηθούς του, καλώντας τον να τονίσει «το βιβλικό και προφητικό πεπρωμένο» της επανίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. Στη δήλωσή του ο Τρούμαν το πρωί μετά την κήρυξη της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ, στις 15 Μαΐου του 1948, αναφέρθηκε σε μερικές από τις ιδέες που ο Horowitz του είχε περάσει με ένα ιδιόγραφο σημείωμα για την υποστήριξη της αναγνώρισης του νεοσύστατου κράτους από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
 |
| O Horowitz με την Golda Meir |
Ο Horowitz έλαβε ένα ειδικό «βραβείο επίτευγμα ζωής» από τον Γενικό Γραμματέα Μπούτρος Γκάλι. Εργάστηκε με ζήλο για να βρει πρώην ναζί, μεταξύ των οποίων τον Ρουμάνο Αρχιεπίσκοπο Vallerian Trifa, τον οποίον κυνηγούσε η Σεκουριτάτε. [Ο Trifa δεν ήταν «ναζί», αλλά το «έγκλημά» του ήταν ότι νεαρός είχε ενταχθεί τη «Σιδηρά Φρουρά» (Garda de Fier) του Κορνέλιου Κοντρεάνου. Η συνεργασία μεταξύ των σιωνιστών στις ΗΠΑ και κομμουνιστών στη Ρουμανία είχε ως αποτέλεσμα την απέλαση του Trifa από τις ΗΠΑ (διάβασε αναλυτικά εδώ)]. Ο Horowitz επίσης έπαιξε μεγάλο ρόλο στην αφαίρεση των όρων «πονηρός, αιρετικός και εκβιαστή» κάτω από την ένδειξη "Εβραίος", από το ‘Roget'sThesaurus’.
Ο Horowitz έγραψε επίσης, το 1986 και το βιβλίο «Πάστορας Κάρολος Ρώσσελ: Ένας πρώιμος Αμερικάνος Χριστιανός Σιωνιστής» ("Pastor Charles Taze Russell: An Early American Christian Zionist"). Το βιβλίο αναφέρεται λεπτομερώς στα φιλο-σιωνιστικά γραπτά και κηρύγματα του ιδρυτή των Μαρτύρων του Ιεχωβά.(Διάβασε: Ήταν ο Κάρολος Ρώσσελ ένας Μασόνος Σιωνιστής;)
Ο Horowitz έγραψε επίσης το «Τριάντα Τρία Κεριά» ("Thirty Three Candles"), ένα βιβλίο με λεπτομέρειες για την σχέση του με τον «Μεσσία» Μωυσής Guibbory (δες εδώ). Όπως λέει ο ίδιος, η συνάντησή του με τον Guibbory «άλλαξε και σχημάτισε την υπόλοιπη ζωή του».
Το 1993, με την ευκαιρία των 90ών γενεθλίων του, και της 50ης επετείου της United Israel World Union χαιρετίστηκε από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών του Ισραήλ, μεταξύ των οποίων και από τον Benjamin Netanyahu, τον Elie Wiesel, τον Ραβίνο Menachem Schneerson και πολλούς άλλους.
Παρακάτω κάποιες αναφορές του βιβλίου The Bible in theHands of its Creators για τους Χριστιανούς και τον Ιησού Χριστό:
• σελ. 234 : «Η Καινή Διαθήκη είναι εκ βάθρων ένα πλήρες ψέμα»
• σελ. 239 : «Ό Ιησούς ήταν ανίσχυρος και χωρίς επιρροή. Ήταν πολύ αδύνατος για να τιμωρήσει τους Εβραίους, οι οποίοι αρνήθηκαν να τον αποδεχτούν».
• σελ. 241 : «Αυτό συνέβη εκατοντάδες έτη προ της εξαπλώσεως του καταραμένου κινήματος του Χριστιανισμού».
• σελ. 395 : «Ό Ιησούς ουδέποτε ενεφανίσθη ως αγωνιστής. Δεν απελευθέρωσε ούτε την μικρή ομάδα εβραίων, οι οποίοι κατοικούσαν στη γη του Ισραήλ τις ημέρες του. Διότι ήταν πονηρός, αξιοκαταφρόνητος, διεστραμμένος και ανίσχυρος σε τέτοιο σημείο ώστε να μη μπορεί να σώσει τον εαυτό του από την σταύρωση ή άλλο είδος θανάτου διότι ήταν δόλιος και απατεώνας».
• σελ. 452 : «Στον Ιησού δεν απέμεινε τίποτε άλλο από το να ακολουθήσει τα βήματα του Ιωάννου του Βαπτιστού, τα βήματα ενός ψευδοπροφήτη και να ρίψει τον εαυτόν του στον ατιμωτικό θάνατο της σταυρώσεως και επομένως το μόνο, το οποίο μπορούσε να πει ο Ιησούς, ήταν ότι δήθεν η βασιλεία του δεν ήταν εκ του κόσμου τούτου»
• σελ. 955 : «Επομένως, ο Ιησούς είναι ψευδοπροφήτης…. Ο Ιησούς επιθυμούσε να κληρονομήσει τη θέση του Μωϋσή».
• σελ. 957 : «Επομένως, ο Ιησούς είναι ο ψευδής προφήτης ο οποίος αναφέρεται στο Δευτερονόμιο, διότι προσπάθησε να απομακρύνει τα τέκνα του Ισραήλ από τον Μωϋσή και τον Ιεχωβά τον Θεό τους, ο οποίος τους έφερε από την γη της Αιγύπτου για να ακολουθήσουν άλλους θεούς, τον Ιησού και τους συνεταίρους του και να τους υπηρετήσουν».
• σελ. 1170: «Επομένως είχα δίκιο και δεν είπα υπερβολές ούτε κατ’ ελάχιστον, όταν είπα ότι οι ιδρυτές και οι δημιουργοί του Χριστιανικού κινήματος ήσαν απόλυτοι αγροίκοι και απατεώνες».
• σελ. 1500: «…φθάσαμε στο αναμφίβολο συμπέρασμα, ότι ο πατέρας του Ιησού ήταν στην καταγωγή ένας Ρωμαίος (διαβάστε "Βαβυλώνιος") αν και συμφώνως με τους λόγους του Ιησού και των μαθητών του στα χριστιανικά ντοκουμέντα αναφέρεται ότι ο Ιησούς γεννήθηκε χωρίς πατέρα»… «...Ο Ιησούς αντικατέστησε τα πραγματικά ονόματα των Εβραίων μαθητών του με ξενικά ονόματα Ελληνο-Ρωμαΐκά...».
• σελ. 1509 : «Μπορούμε να πληροφορηθούμε ότι ακριβώς, όπως στη περίπτωση του πατέρα του έτσι και της μητέρας του η προέλευση δεν ήταν εκ του σπέρματος του Ισραήλ, αλλά εκ σπέρματος Χαλδαίων, δηλαδή ότι ούτε ο πατέρας του ούτε η μητέρα του ήσαν Ισραηλίτες, αλλά ήταν η μητέρα του εκ Χαλδαίων, κόρη της Βαβυλώνος...».
• σελ. 1511: «...αυτός παρουσίασε τον εαυτόν του ως νόθο».
• σελ. 1530 : «..τώρα διδαχθήκατε ότι όλες οι προσπάθειες του Ιησού, και μετά τον θάνατον του των μαθητών του ένα και μόνον σκοπό είχαν: να απομακρύνουν τους Εβραίους από τον Ιεχωβά, τον Θεό τους... για να προσκυνήσουν αντ’ αυτού το καταραμένο είδωλο του Χριστιανισμού ως Θεό τους...»…. «Και αυτή είναι η αιτία, για την οποία τα γραπτά του Χριστιανισμού δεν αναφέρουν καθόλου τις λέξεις "Ο Ιεχωβά είπε"... με τις οποίες όλα τα βιβλία της Βίβλου είναι ευλογημένα. Διότι ο ίδιος ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά, ότι αυτός ήταν ο Σατανάς, όπως ο ίδιος παραδέχεται όταν με το όνομα "Σατανάς" κάλεσε ένα άνθρωπο της εμπιστοσύνης του (Ιούδα) τον οποίο τοποθέτησε επί του θρόνου του ως διάδοχο...».
• σελ. 1542 : «...τώρα, όταν πλέον είναι φανερό σε εμάς και αποδεικνύονται τα πάντα σχετικά με την προέλευση του Ιησού του Ναζωραίου, όλα αυτά μας λέγουν απερίφραστα, ότι αυτός δεν ήταν εκ σπέρματος Ισραήλ, αλλά πραγματικά εκ σπέρματος Αμαλήκ, αυτού του σπέρματος, το οποίο ο Ιεχωβάς καταπολεμούσε από αρχαιοτάτων χρόνων και καταπολεμά μέχρι σήμερον».
0 σχόλια