Η Επιστολή του Δρ. Gerard M. Nadal απευθύνεται στην κοινότητα της «βιοηθικής» σχετικά με το ζήτημα του Συνδρόμου Down και άλλες «ανεπιθύμητες» μορφές ζωής, ανεπιθύμητες μορφές από όσους «επιστήμονες» νομίζουν ότι ο ρόλος τους είναι ανώτερος από αυτός του ανθρώπου.. Μια επιστολή-«κόλαφος» κατά των πρακτικών που προωθούν την ευγονική ατζέντα.. Προς κάθε απάνθρωπη και αντιεπιστημονική πρακτική που προωθεί την έκτρωση αντί την ζωή..:
– Η Πρώτη ερώτηση που απευθύνω είναι: ΠΟΙΟΣ;
Ποιος σας δίδαξε στην ιατρική σας σχολή ότι εμείς, ως επιστήμονες της ιατρικής, αποτελούμε τους «φύλακες» του ανθρώπινου γονιδιώματος; Ποιος ήταν αυτός που σας είπε ότι η δουλειά μας είναι να κρατήσουμε «καθαρό» το ανθρώπινο γονιδίωμα; Αυτές είναι πολύ σοβαρές ερωτήσεις. Ποτέ μου δεν ήρθα αντιμέτωπος με αυτήν την φιλοσοφία, ούτε την προσταγή, καθ’όλη την διάρκεια της πορείας των σπουδών μου. Από πούαπορρέει τελικώς αυτός ο τρόπος σκέψης;
Κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών μου σπουδών στη δεκαετία του 1970 και του 1980 οι καθηγητές μας δίδασκαν εκτενώς για την διαφθορά του Τρίτου Ράιχ, και την ευγονική ατζέντα που έλαβε χώρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτό, όμως, που δεν διδαχθήκαμε είναι ότι η συγκεκριμένη ευγονική ατζέντα είχε ως αφετηρία την ιατρική κοινότητα της δεκαετίας του 1920 στην Γερμανία. Ανεξαρτήτως αυτής της λεπτομέρειας, όσοι ελάμβαναν εκπαίδευση στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια τη δεκαετία του 1970 και του 1980 διδάσκονταν ότι η ευγονική είναι αποτρόπαια, η επίτευξη της «κυρίαρχης φυλής»… και έτσι οδηγούμαστε στο επόμενο ερώτημα:
ΠΩΣ;
Πώς φθάσαμε από εκείνο το σημείο κατανόησης σε αυτό που βιώνουμε σήμερα; Πώς φθάσαμε στο σημείο να εκλαμβάνουμε τις γενετικές ανωμαλίες ως «τρομακτικά επίπονες» ώστε όσοι ζουν με αυτές να θεωρούνται «ασύμβατοι με την ίδια τη ζωή». Είναι μία θεώρηση που προσομοιάζει με αυτή του Χίτλερ: «Μία ζωή που δεν έχει αξία να ζει;». Σε ποια βάση πραγματοποιείται μία τέτοια αξιολόγηση, και ειδικότερα στην περίπτωση του Συνδρόμου Down; Έχει τις βάσεις της σε προσωπική κλινική εμπειρία; Αυτό δεν είναι αλήθεια, καθώς τα συγκεκριμένα παιδιά και ενήλικες είναι από τους πιο όμορφους και ευτυχισμένους ενήλικες. Πώς είναι δυνατόν να επιδιώκουμε την «διαφορετικότητα» φθάνοντας στα όρια του κοινωνικού φανατισμού όταν επιδιώκουμε την γενετική ομοιογένεια με έναν παρόμοιο κοινωνικό φανατισμό;..:
ΤΙ;
Ποια είναι η αξία, η εξουσία που σας έχει δοθεί ώστε να οδηγηθείτε σε αυτήν τη νέα μορφή ευγονικής; Όταν σπούδαζα, μας μεταδόθηκε μεγάλος όγκος γνώσης της βιολογίας σε ολόκληρο το φάσμα της ζωής, καθώς και μεγάλες γνώσεις για την ανθρώπινη και μικροβιακή φυσιολογία. Μας μεταλαμπαδεύθηκε η γνώση και η κατάρτιση στη μοριακή βιολογία – πανίσχυρες τεχνικές που έχουν την ικανότητα να καταστρέψουν τη ζωή στη γη ή να προωθήσουν τη συνέχιση της ζωής. Η εκπαίδευσή μας όμως, δεν ήταν επαρκής στη βιοηθική.
Η βιοηθική, όμως, δεν ορίζεται και δεν έχει να κάνει με σύνθετους αλγόριθμους και διαγράμματα ροής με έτοιμες «συνταγές» λήψης αποφάσεων και κρίσεων. Θα πρέπει να απαντηθούν τρείς κρίσιμες ερωτήσεις:
Πώς ορίζουμε την καλύτερη πράξη; Ποιος ορίζει ποια πράξη είναι καλή; Τι είναι καλό;
Και ακόμη μία ερώτηση που απευθύνω είναι η εξής:
Πότε;
Πότε φθάσαμε στο σημείο να σταματήσουμε να αναζητούμε νέα μέσα ίασης και εξελιγμένες τεχνολογικά μορφές θεραπείας, και αποφασίσαμε να ακολουθούμε τον «εύκολο δρόμο»; Πότε φθάσαμε στο σημείο ο θάνατος και η μη-ύπαρξη να αποτελεί την απάντηση, αντί της θεραπείας και της ολιστικής αντιμετώπισης; Πότε λάβαμε πρόσταγμα να θανατώνουμε κάθε μωρό ούτως ώστε να βοηθήσουμε τον ασθενή να αποφύγει τον πόνο;;
0 σχόλια